تلسکوپ هابل دورترین ستاره ای که تا کنون کشف شده است را رصد کرد - اخبار ورزش ها

به گزارش اخبار ورزش ها، ناسا دقایقی پیش بیان کرد که تلسکوپ فضایی هابل پیروز به کشف شگفت انگیز و رکوردشکن دورترین ستاره ای شده که تا کنون رصد شده است.

در روزهای گذشته بود که ناسا خاطرنشان کرد امروز خبر هیجان انگیزی را درباره هابل منتشر خواهد نمود اما با توجه به دامنه فعالیت هابل از سیارات فراخورشیدی تا کهکشان ها و میزان گیری های انبساط کیهان را دربر می گیرد، حدس زدن این کشف سخت بود.

اکنون ناسا اعلام نموده است که هابل یک معیار تازه خارق العاده کشف نموده است. این تلسکوپ پیروز به تشخیص نور ستاره ای شده است که در نخستین 1 میلیارد سال پس از تولد کیهان در زمان مه بانگ (Big Bang)، وجود داشته است. این دورترین ستاره منفردی است که تا به امروز دیده شده است.

این یافته جهشی بزرگ تر از ستاره رکورددار قبلی محسوب می گردد که در سال 2018 به وسیله هابل شناسایی شد. آن ستاره زمانی وجود داشته که کیهان 4 میلیارد سال سن یا 30 درصد سن فعلی خود عمر داشته است؛ دورانی که ستاره شناسان از آن با عنوان انتقال به سرخ 1.5 یاد می نمایند. سرخ گرایی به این معنی است که با انبساط کیهان، طول موج دریافتی کشیده تر می گردد و به سمت طیف قرمز میل می نماید.

ستاره تازه کشف شده اما به میزان ای دور است که نور آن 12.9 میلیارد سال طول کشیده است تا به زمین برسد؛ زمانی که دنیا تنها 7 درصد سن فعلی خود را داشته است و بنابراین انتقال به سرخ 6.2 را نشان می دهد. کوچک ترین اجرامی که قبلا در چنین فاصله ای دیده شده اند، خوشه های ستاره ای هستند که در کهکشان های اولیه جای داشته اند.

این کشف با استفاده از لنز گرانشی که نسبیت عام اینشتین آن را پیش بینی می نماید، ممکن شده است. خوشه کهکشانی بزرگ WHL0137-08 که بین ما و ستاره واقع شده است، عاملی مهم در امکان شناسایی آن بوده است.

پس از مطالعه دقیق تصاویر هابل از یک کهکشان اعوجاج یافته بر اثر عدسی گرانشی، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که یکی از ویژگی ها، یک ستاره بزرگنمایی شده است که آن را ارندل (Earendel) نامیدند. واژه ای که در انگلیسی کهن به معنای ستاره صبحگاهی است. این کشف نویدبخش شناخت دوره ناشناخته ای از شکل گیری ستاره های بسیار اولیه است.

تیم تحقیقاتی تخمین می زنند که این ستاره حداقل 50 برابر خورشید ما جرم داشته باشد و میلیون ها برابر درخشان تر از آن باشد که با پرجرم ترین ستاره های شناخته شده برابری می نماید.

تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope) بیش از سه دهه است که با تصاویر نمادین خود از کیهان، بشریت را خیره نموده است. برای نزدیک به 32 سال کاوش های پیشگامانه هابل، کتاب های درسی را بازنویسی نموده و درک ما را از کیهان تغییر داده است.

اکنون این جدیدترین اکتشاف هابل، نه تنها درک ما را از دنیا توسعه می دهد، بلکه یک زمینه تحقیقاتی هیجان انگیز برای همکاری آینده هابل با تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb Space Telescope) که در راستا راه اندازی واقع شده است، ایجاد می نماید.

وب در 25 دسامبر (4 دی) پرتاب شد و ابزارهای و هم اکنون در حالی تنظیم و تراز کردن ابزارها و آینه های خود است تا بتواند فعالیت رصدی را تقریبا از ماه ژوئن (تیر) شروع کند. هابل هم در آستانه جشن گرفتن سالگرد دیگری است استقرار خود است که در 25 آوریل 1990 (5 اردیبهشت 1369) به وسیله شاتل فضایی دیسکاوری انجام شد.

دانشمندان تیم تلسکوپ وب در ماه های اخیر نشان داده اند که چگونه دهه ها رصد هابل به عنوان راهگشایی برای این تلسکوپ تا زه پرتاب شده عمل نموده است. به گفته مقامات ناسا، هرچند وب به عنوان جانشین هابل معرفی شده است، اما این آژانس انتظار دارد تلسکوپ حرفه ای هابل حداقل تا پایان دهه 2020 میلادی عملیاتی بماند.

هابل در اکتبر 2021 با مسئله ای روبرو شد که ابزارهای آن را برای چند هفته خاموش کرد اما پایان در دسامبر به فعالیت کامل بازگشت. این رصدخانه بعلاوه در جولای 2021 یک نقص جدی را پشت سر گذاشت. فضانوردان شاتل فضایی دیسکاوری هر چند سال یک بار عملیات تعمیرونگهداری هابل را انجام می دادند اما پس از آخرین مأموریت سرویس هابل در سال 2009 و با بازنشستگی شاتل های فضایی در سال 2011، این فرایند هم متوقف شد.

درباره جیمز وب اما انتظار نمی رود که چنین بازدیدهای دوره ای در انتظارش باشد. زیرا این تلسکوپ بسیار دورتر است و با فاصله 1.5 میلیون کیلومتر در یک نقطه پایدار گرانشی به نام نقطه لاگرانژی 2 (L2) واقع شده است.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از تلسکوپ فضایی هابل در مدار زمین

Credit: ESA

منابع: Space, NASA