سالی که نوروز و ماه رمضون به هم رسیدن - اخبار ورزش ها

به گزارش اخبار ورزش ها، خبرنگاران ، طاهره ساکی: بی بی بعد از آقابزرگ خیلی تنها شده بود، آن سال های آخر من شده بودم انیس تنهایی اش. گاهی عموها و عمه هایم برای سرکشی می آمدند؛ اما شب را نمی ماندند،خیال شان راحت بود که ما حواس مان به او هست.

هرچند طبقه بالای خانه بی بی می نشستیم؛ اما این سایه بی بی بود که بالای سر ما بود.

شب ها فقط با قصه های او خوابم می برد. بعد از ساعت 9 بالشتم را بغل می کردم و پله ها را دو تا یکی به عشق خوابیدن زیر لحاف چهل تکه اش می دویدم پایین.

هر شب، در را پیش می گذاشت؛ یعنی مهمانِ همیشگی منتظرت بودم. پشت دری نعلی شکلی داشت که وقتی می رفتم داخل، می انداختم به حلقه های در که تا صبح با خیال تخت بخوابیم.

وقتی می رسیدم، کنج اتاق توی رختخوابش نشسته بود و گیس های حنایی اش را می بافت. می پریدم بغلش و دو سه تا بوسه به فرق از وسط باز شده اش می زدم... موهایش همواره عطر سدر و حنا داشت. بعد هم صورت و دست های نارنجی اش را بوسه باران می کردم. صورتش پر از خنده می شد، لب هایش...حتی چشم هایش می خندید.

اولین جمله اش این بود :

- بازم که بالشت آوردی، مگه بالشت تو چه فرقی داره دختر؟

من هم هر شب برای اینکه دلش را نشکنم قول می دادم از شب بعد با خودم بالشتم را نبرم. هیچ وقت به بی بی نگفتم بالشت من از پر گنجشک پر شده و وقتی سرم را رویش می گذارم، خیال می کنم گنجشک ها توی سرم آواز می خوانند. بعد هم چراغ را خاموش می کردم و قصه های بی بی آغاز می شد.

قصه نَره دیو و سنگ رود بند، قصه سیمرغ و کوه قاف، قصه هفت کچلون، قصه دختر نمدی و... .

همواره آخر قصه سیمرغ و کوه قاف من پیله می کردم که چطور می گردد به کوه قاف رفت، بی بی هم می گفت: عزیزم این کوه خیلی دور و خیلیییی بلند است. ما نمی توانیم آنجا برویم، اما رنگین کمان عکس کوه قاف است. وقتی رنگین کمان را ببینی انگار کوه قاف را دیدی. کوه قاف هفت قله دارد و هر کمان رنگین کمان هم یکی از قله هایش است. هر کدام این قله ها یک رنگ فرق دارد؛ سبز، زرد، قرمز و... .

می گردد با تماشا رنگین کمان طالع سال و ماه را پیش بینی کرد. هر گاه سرخی قوس قزح زیاد باشد نشان خونریزی و نکبت، اگر سبزی اش زیاد باشد علامت خرمی و برکت و وقتی زردی آن زیاد باشد علامت ناخوشی و بیماری است. من هم می گفتم پس قول بده هر وقت رنگین کمان دیدی خبرم کنی. او هم می گفت: قول میدم شیرینم. بعد هم با آواز گنجشک ها به خواب می رفتیم.

نیمه های اسفند بود، چند روز باران باریده بود و خاکِ تن شهر را شسته بود تا مهیای نوروز گردد. تازه ابرها کنار رفته بودند و خورشید به زمین رخ نشان داده بود که صدای بی بی پیچید توی حیاط.

- روله م بیا رنگین کمونو ببین... طاهره... طاهره...

تا نام رنگین کمان را شنیدم مثل فنر از جا در رفتم.

پایم که رسید به حیاط انگار وارد سرزمین قصه ها شده بودم، شاید در آن لحظه مردمک چشم هایم قلبی شده بود. یک سر رنگین کمان داخل حیاط ما بود و سر دیگرش پشت دیوار حیاط.

با صدایی ذوق زده گفتم: اینجا رو ببین... آخ جون بی بی، کمون سبزش پر رنگه؛ یعنی سال تازه خرم و پر برکته.

بی بی هم پی حرفم را گرفت:

-ای بی بی قربون دهنت... آره شیرینم مخصوصا که سال جاری نوروز و ماه رمضون به هم رسیدن.

خدا تو ماه رمضون درهای رحمت و برکتش رو به روی بنده هاش باز میکنه.

ان شاءالله سال جاری بهارمون حسابی خرم و پر باره.

سال جاری هم نوروز با ماه رمضان مقارن شده. سایه ات از سرم کم شده بی بی جان اما یاد و خاطراتت همواره در دلم زنده است.