سنگ سایویت، ماکت باستانی امپراطوری اینکا - اخبار ورزش ها

به گزارش اخبار ورزش ها، امروزه ماکت در علوم مهندسی و حتی علوم دیگر کاربرد بسیار گسترده ای دارد. اما شاید تعجب کنید که در دوران حکومت اینکا در پرو، مهندسان و کارشناسان ماکتی را از یک شهر روی تخته سنگ بزرگی به نام سایویت حجاری نموده اند که لقب ماکت باستانی را به خود گرفته است. با خبرنگاران همراه باشید تا با جزییات آن بیشتر آشنا شوید.

در 47 کیلومتری شرق شهر آبانکای، در جنوب مرکزی پرو یک مکان تاریخی به نام سایویت یا سایوایت واقع شده است که مورخان از آن به عنوان مرکز عبادت مذهبی مردم اینکا در گذشته یاد می نمایند که مراسمات مذهبی خود را برای پرستش آب برگزار می کردند. جاذبه اصلی این محل، یک سنگ گرانیتی بزرگ است که سطح بالایی آن با اشکالی پیچیده و مرموز حجاری شده که گفته می گردد نقشه ی کنده کاری شده، برجسته و سه بعدی از شهر باستانی است.

طول این سنگ 2 متر و عرض آن 4 متر است و روی آن را با بیش از 200 شکل هندسی و اشکالی که شبیه جانورانی مانند گربه سانان، خزندگان، قورباغه و مار هستند کنده کاری نموده اند و با شکل هایی مانند استخر، رودخانه، تونل و کانال های آبیاری این طرح ها را تکمیل نموده اند. این نقشه برجسته در سطح بالایی سنگ نقش بسته است که گویی نیمه پایینی سنگ بزرگ تر است. این صخره در بالای تپه ای به نام کونکاچا قرار گرفته است که گمان می رود بعدها سنگ را به این نقطه آورده باشند و به طور طبیعی از همان ابتدا روی تپه وجود نداشته است.

بسیاری از محققان و دانشمندان بر این باور هستند که سنگ سایویت یک ماکت مربوط به امپراتوری اینکا است و نقاط مختلف این امپراتوری به وسیله اشکال حجاری شده حیوانات و نقش های دیگر به تصویر کشیده شده است. برای مثال جنگل ها را با حیواناتی همانند میمون، سوسمار و پلنگ آمریکایی نشان داده اند. این در حالی است که منطقه ها ساحلی با حیواناتی مانند پلیکان، خرچنگ، میگو و هشت پا به تصویر کشیده شده است.

با این که معنای دقیق و هدف اصلی این نقشه برجسته هنوز هم به صورت یک راز به جای مانده است، اما بعضی از محققان باور دارند که از سنگ سایویت به عنوان ماکتی برای طراحی، توسعه، آزمایش و مستند کردن امکانات آبرسانی و آبیاری و دیگر پروژه های آبی استفاده می کردند و به وسیله آن به مهندسین و کارشناسان آن دوره هنر و صنعت آموزش می دادند. به نظر می رسد که این نقشه بارها با مواد تازه تغییر داده شده است و در آن مسیرهای آبی را اصلاح یا اضافه نموده اند. دکتر آرلان اندروز از روی شواهد موجود حدس می زند که آزمایشات بر روی این ماکت با ریختن آب واقعی یا حتی جیوه به روی سنگ انجام می گرفت چون در لبه های سنگ شیارهایی برای خروج آب وجود دارد.