چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می گردد؟ - اخبار ورزش ها

به گزارش اخبار ورزش ها، ایسنا/ بدنبال آخرین اخبار بدست رسیده، این پرسش مطرح می گردد که چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می گردد؟

مدتی است که موزه ها و گالری ها با توسل به فناوری، سعی در یافتن جایگزین هایی برای ثمربخشی روش های سنتی دارند؛ در ابتدا، هدف بسیار ساده بود، کوشش برای افزایش میزان محتوای اضافی، قابل دسترسی به وسیله استفاده از ابزارهایی مانند کدهای QR یا با جایگزینی راهنماهای صوتی کلاسیک با برنامه هایی که در گوشی های هوشمند دانلود می شدند. بعدها، اتاق های تعاملی برای ارائه تجربیات در تماس مستقیم با موزه به دنیا آمدند و استفاده از ابزارهای فناوری شروع شد و موزه های تعاملی را ایجاد کردند.

با این حال، به نظر می رسد که آزمایش بین هنر و فناوری بسیار کند پیش می رفت تا اینکه در اوایل دهه 2020 موزه ها که دیگر قادر به ارائه امکان بازدید فیزیکی از نمایشگاه ها را نداشتند، روشی جایگزین را توسعه دادند. واکنش فوری به این مشکل، افزایش محتوا در رسانه های اجتماعی و باز شدن کانال های دیگر بود اما خیلی زود ثابت شد که این موارد کافی نیستند.

با افزایش احتیاج به فناوری ها و راهکار های پیشرفته تر، هوش مصنوعی در موزه های دیجیتال با اهداف متعدد سرعت بخشیدن به کار کارکنان، غنی سازی تجربه بازدید نمایندگان و ارائه اطلاعات بیشتر به محققان کار خود را شروع کردند.

از ابتدای همه گیری کووید-19 برای همه معین شد که باید جایگزین هایی برای گردشگری فرهنگی سنتی پیدا گردد، بنابراین واضح بود که این رویداد دنیای با آنچه قبل و بعد از آن اتفاق می افتد، از جمله تجربه بازدید نمایندگان شروع خواهد شد.

این مورد را داده های یونسکو در نشریه تامل در بحران: مکان های میراث دنیای، موزه ها و تفسیر میراث نشان داد و گزارش کرد در سال 2020 دسترسی عمومی به سایت های میراث دنیای در 90 درصد کشورها بطور کامل یا جزئی بسته شد.

گزارش منتشر شده در ماه می 2020 پیرامون اینکه چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می گردد؟ نشان داد که 90 درصد از 95 هزار موزه در سراسر دنیا تحت تاثیر تعطیلی موقت قرار گرفته اند، از جمله موارد مرتبط با سایت های میراث دنیای بود که این موزه ها عمدتا به عایدی حاصل از بازدید نمایندگان وابسته بودند و نمی توانستند بازگشایی شوند.

به همین علت است که املاک میراث دنیای روینمودهای نوآورانه را در پاسخ به بحران بهداشت دنیای توسعه داده اند که شامل وبسایت ها و رسانه های اجتماعی راه اندازی شده است.

وقتی مردم متوجه شدند که دوره قرنطینه طولانی می گردد، یک معکوس ضروری بود، فرآیندهای فنی سازی که مدتی در جریان بود، تسریع شد تا جایگزینی سریع برای حضور فیزیکی در نمایشگاه ها پیدا گردد؛ دیگر این کاربر نیست که به موزه می رود، بلکه موزه مستقیما به خانه می آید.

گردشگری دیجیتال به یاری توسعه موزه های مجازی و پلتفرم های دیجیتالی که امکان تماشا آثار بر روی گوشی های هوشمند، بازدید از گالری های آنلاین با رایانه شخصی و حتی حرکت آزادانه در داخل موزه را مستقیما از روی کاناپه ممکن میسازد، رونق قابل توجهی یافت.

جوانب مثبت و منفی تجربیات دیجیتال در موزه ها

بدیهی است که ثمره مشاهده از راه دور جنبه های مثبت و منفی به همراه دارد مثلا نمیتوان آنچه را که والتر بنیامین در کتاب خود اثر هنری در سده باز فراوری مکانیکی تعریف می نماید را درک کرد با این حال، امکان تماشا نمایشگاهی به صورت آنلاین، با آسایش از خانه، تعداد کاربران احتمالی را افزایش می دهد که ایجاد موزه های مجازی ممکن است انگیزه ای برای ارتباط با هنر برای آنان باشد.

مطمئنا تفاوت اصلی بین موزه آنلاین و سنتی، عدم تحسین اثر هنری اصلی و پرداختن به بازفراوری آن است اما، اگرچه تماشا آثار اصلی در موزه ها کار روزمره ماست در گذشته همواره اینطور نبود بنابراین، همانطور که خواهیم دید، استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها می تواند ابزاری برای نزدیک تر کردن مردم به هنر باشد که ثمربخشی فیزیکی را حذف نمی نماید اما راههای جدیدی برای تقویت آن ارائه می دهد.

در اینجا 6 روش برای استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها ذکر شده است:

واقعیت مجازی برای حرکت در موزه

اگرچه واقعیت مجازی از قبل اولین گامهای خود در بخش هنر برداشته اما با قرنطینه مرتبط با همه گیری دنیای، رشد زیادی داشته است. چگونه میتوان بازدید نماینده را آزادانه در سالنهای مختلف نمایشگاه حرکت داد در همان حال راحت در خانه بماند؟ با استفاده از واقعیت مجازی، یعنی شبیه سازی واقعی، واقعیتی که وجود ندارد، امکان ایجاد تورهای مجازی 360 درجه وجود دارد. تور مجازی به شما این امکان را می دهد همانطور که در واقعیت این کار را انجام می دهید در میان آثار حرکت کنید و به توضیحات راهنمای صوتی گوش دهید.

از جمله موسساتی که برای اولین بار تصمیم به سرمایه گذاری در واقعیت مجازی گرفتند، موزه تئاتر دالی است که از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای ایجاد یک محیط واقعیت مجازی استفاده کرد. با استفاده از پلتفرم Matterport میتوان وارد موزه مجازی شد و آزادانه رفت و آمد کرد و از اطلاعات عمیق و کنجکاوی آثار لذت برد.

Matterport اطلاعات بصری و مکانی دقیق را با استفاده از فناوری اسکن مادون قرمز ارائه می دهد. وسایل یا فضا اسکن شده و به سیستم ارسال می گردد تا داده های دوربین را تجزیه و تحلیل کند.

چت بات و گیمیفیکیشن برای تورهای راهنما

راهنما در داخل موزه وظیفه تشریح آثار را برای بازدید نمایندگان، کنجکاو کردن آنها و پاسخ به سوالات بر عهده دارد و اگر همه اینها به وسیله یک ربات چت انجام گردد چه می گردد؟ این ایده ای است که InvisibleStudio برای موزه ل کاس در میلان داشت. جولیانو گایا، بنیانگذار استفانیا بویانو از InvisibleStudio گفت که برخلاف سایر چت بات های موزه، ربات ما منحصرا یک بازی است و در مجموعه ها گنج یابی می نماید. از این نظر، این چت بات است که از بازدید نمایندگان سوال می پرسد، بازدید نمایندگان مجبور می شوند که به دقت مجموعه ها را مشاهده نموده و جزئیات غیرمنتظره را کشف نمایند.

به وسیله نوآوری های دیجیتالی مانند گیمیفیکیشن و داستان سرایی آنان سعی نموده اند بازدید از موزه را در نظر جوانان مجذوب کننده تر نمایند و دانش تاریخی هنر و یادگیری را که نمونه تورهای با راهنما هستند، با کنجکاوی گنج یابی ترکیب نمایند.

رباتهای موزه برای بهبود دسترسی

پپر (Pepper) یک ربات انسان نماست که به وسیله شرکت فرانسوی Aldebaran Robotics ساخته شده و در سه موزه اسمیتسونیان مستقر در واشنگتن قرار داده شده است. هدف از آن، بهبود ارتباطات زبانی برای به اشتراک گذاشتن دانش در خصوص فرهنگ، هنر و علم بطور موثر به بازدید نمایندگان است. این ربات با استفاده از مهارتهای چند زبانه، حرکات و یک صفحه لمسی تعاملی به سوالات بازدید نمایندگان پاسخ می دهد و با زبانهای مختلف سخن می گوید تا موانع زبانی را برای بازدید نمایندگان بین المللی از بین ببرد.

یادگیری ماشینی و شبکه های عصبی برای یاری به فراگیران

هوش مصنوعی در موزه ها و گالری ها نه تنها برای بهبود تجربه برای بازدید نمایندگان بلکه برای یاری به محققان نیز استفاده می گردد. همانطور که در موزه ملی نروژ رخ داد، جایی که از یادگیری ماشین و شبکه های عصبی بهره برداری می کردند، آنها پیروز شدند متا داده هایی را به نقاشی های مجموعه ها اضافه نمایند که می تواند بسیار کاربردی باشند، بویژه برای کسانی که آنها را مطالعه می نمایند. الگوریتم T-SNE تصاویر را براساس شباهت نقوش، تکنیک، ترکیب بندی و استفاده از رنگ گروه بندی می نماید و یک رابط کاربری از صفحه وب موزه را با آثار به پنج دسته نقاشی (براساس موضوع)، نقاشی (براساس سبک)، چاپ، طراحی و دیزاین تقسیم می نماید.

هوش مصنوعی برای سازماندهی کاتالوگ ها و مجموعه ها

در میان بخش های مختلف موزه ها، بخشی به سازماندهی مجموعه ها و کاتالوگ ها اختصاص دارد البته به این معنی که باید یک مطالعه عمیق در خصوص آثار انجام داد تا سعی گردد ارتباطات نه تنها در خود مجموعه ها بلکه با دیگران نیز در موزه ایجاد گردد. به گفته اتحاد موزه های آمریکا (AAM)، هوش مصنوعی ابزاری ضروری برای موزه هایی خواهد بود که مقیاس بزرگ داده ها را در قرن بیست و یکم مدیریت می نمایند. الگوریتم های تشخیص بصری می توانند با برچسب گذاری، مرتب سازی و ترسیم اتصالات درون و بین پایگاه های داده موزه، پتانسیل مجموعه های تصاویر دیجیتال را باز نمایند. برای یک الگوریتم هوش مصنوعی، در واقع بسیار ساده است که عناصر بصری یا رنگی تکرار شونده را بشناسد، آنها را با یک بیان فعلی یا هنری مرتبط کند و در نتیجه مجموعه ها و کاتالوگ های منسجم تری ایجاد نمایند.

هوش مصنوعی برای صدا دادن به آثار

ما دیده ایم که چگونه هوش مصنوعی می تواند با غنی سازی با مفاهیم و جزئیات به محققان و بازدیدنمایندگان و به ثمربخشی یاری کند اما این همه ماجرا نیست. هوش مصنوعی حتی می تواند صدا را به آثار هنری تقدیم کند. این کاری است که گالری هنری سائوپائولو در برزیل به یاری استفاده از سیستم هوش مصنوعی آی بی ام واتسون براساس خودآموزی انجام داده است. این ایده با ایده نزدیک کردن افرادی که عادت به بازدید از موزه ها ندارند ترکیب شده و این امکان را فراهم می نماید که از هر نوع سوالی، حتی پیش پاافتاده ترین، بدون ترس از قضاوت شدن بپرسند. اینگونه بود که A Voz da Arte به دنیا آمد، پروژه ای که از هوش مصنوعی و تشخیص صدا برای دادن صدا به آثار هنری منتخب استفاده می نماید.

هوش مصنوعی را میتوان به طرق مختلف در موزه ها و گالری ها مورد استفاده قرار داد. ترکیب هنر و فناوری به ما این امکان را می دهد که تجربه خود را توسعه دهیم و مجموعه ها و آثار را به خارج از موزه ها ببریم. دیجیتالی کردن دارایی های فرهنگی قطعا به نفع دموکراسی سازی آنهاست؛ به ثمر نشستن آنها در واقع بطور فزاینده ای در دسترس همگان است و مستقیما به داخل خانه های ما می رسند، بدون احتیاج به جابجایی یا پرداخت بلیط و تنها چیزی که احتیاج داریم یک دستگاه و اتصال به اینترنت است.