پرونده سیاه آمریکا در تعهدات بین المللی، واشنگتن در توافق 1994 با پیونگ یانگ چه کرد؟ خبرنگاران - اخبار ورزش ها

به گزارش اخبار ورزش ها، همزمان با شدت دریافت مشخص شروط مقام های غربی به ویژه آمریکایی برای ایران درباره بازگشت واشنگتن به برجام، به اذعان یک رسانه استرالیایی، واشنگتن سابقه طولانی در خلف وعده هایش داشته است.

به گزارش گروه بین الملل اخبار ورزش ها، اظهارنظر های اخیر آنتونی بلینکن وزیر خارجه و جیک سالیوان مشاور امنیت ملی دولت جو بایدن درباره شروط بازگشت آمریکا به برجام، گروه بین الملل خبرگزاری فارس را بر آن داشت که با استناد به گزارش های رسانه های غربی، اذعان آن ها به خلف وعده ها و نقض تعهدات توسط واشنگتن را بازخوانی کند.

پایگاه تحلیلی-خبری استرالیایی کانورسیشن (conversation) درباره دلایل شکست توافق سال 1994 آمریکا و کره شاقتصادی 19 جولای 2017 (28 تیرماه 1398) گزارشی منتشر و در آن به نقض مکرر واشنگتن به تعهدات و وعده هایش اذعان کرد.

توافق موسوم به چارچوب مورد توافق بین ایالات متحده آمریکا و کره شاقتصادی 21 اکتبر 1994 (29 مهر 1373) به امضای طرفین رسید؛ توافقی که وندی شرمن یکی از اعضای تیم مذاکره کننده واشنگتن بود.

وندی شرمن در توافق برجام، عضو ارشد تیم مذاکره آمریکا بود و در دولت بایدن، منتظر تایید صلاحیتش از سوی مجلس سنای آمریکا برای تصدی سِمت قائم مقامی وزارت خارجه (نفر دوم این وزارتخانه) است.

هدف از توافق چارچوب مورد توافق بین ایالات متحده آمریکا و کره شاقتصادی، متوقف و جایگزین کردن برنامه بومی نیروگاه هسته ای کره شاقتصادی با نیروگاه های رآکتور آب سبک مقاوم تر در برابر اشاعه هسته ای و عادی سازی گام به گام روابط بین واشنگتن و پیونگ یانگ بود.

به رغم خوشبینی های اولیه و دشواری جهت پیاده سازی این توافق، از ابتدا آمریکا در دوره بیل کلینتون رئیس جمهور وقت، به رغم دادن وعده ها و اعلام تعهد به محتویات این توافق در جهت اجرای آن سنگ اندازی کرد و در نهایت با خاتمه این دولت و روی کار آمدن دولت جورج بوش پسر، چارچوب مورد توافق بین ایالات متحده آمریکا و کره شاقتصادی در سال 2002 رسما فروپاشید.

با گذشت زمان کوتاهی بعد از انعقاد این توافق، اکثریت کنگره آمریکا به دست حزب جمهوری خواه نهاده شد و این نهاد از توافق دولت دموکرات کلینتون با کره شاقتصادی حمایت نکرد و بعضی از قانونگذاران ارشد آن را مماشات خواندند.

به دنبال مخالفت کنگره آمریکا، وعده صریح دولت کلینتون به کره شاقتصادی در این توافق دوجانبه برای برداشتن تحریم ها عملی نشد.

وبگاه کانورسیشن (conversation) که ترجمه فارسی این لغت، تبادل نظر است، در یادداشت خود به چرایی شکست توافق 1994 آمریکا و کره شاقتصادی پرداخته و در آن به خلف وعده های واشنگتن اذعان نموده است.

نویسنده این یادداشت، ابتدا از دستیابی کره شاقتصادی به سلاح اتمی و حصول آن به موشکی که قابلیت حمل کلاهک اتمی برای شلیک به خاک آمریکا را دارد، به شدت ابراز نگرانی نموده است.

در مطلب این رسانه تحلیلی آمده است: این یک تحول به شدت خطرناک است و اگر دولت ترامپ می خواهد از غلطیدن به سمت یک تقابل اتمی با کره شاقتصادی بپرهیزد، باید این را بفهمد که کره شاقتصادی چه می خواهد و چرا این گونه رفتار می نماید.

نویسنده یادداشت 28 تیرماه 1398، بلافاصله به سراغ توافق ناکام سال 1994 آمریکا و کره شاقتصادی می رود و خطاب به دولت وقت می نویسد: این دولت (دولت ترامپ) باید کوشش کند و بفهمد که چرا بهترین فرصت قبلی ایالات متحده برای حل این بحران در نهایت کارساز نشد.

تحلیلگر این رسانه استرالیایی ادامه داد: طبق چارچوب توافق 1994، کره شاقتصادی پذیرفت در ازای عادی سازی کامل روابط سیاسی و اقتصادی با ایالات متحده، برنامه اتمی خود را متوقف نموده و در نهایت برچیند که این به معنای چهار موضوع ذیل است:

1- تا سال 2003 یک کنسرسیوم به رهبری ایالات متحده دو رآکتور هسته ای آب سبک در کره شاقتصادی بسازد تا جبران نیروگاه هسته ای از دست رفته کره شاقتصادی گردد؛

2- تا آن موقع البته ایالات متحده باید در هر سال 500 هزار تن سوخت هسته ای به کره شاقتصادی بدهد؛

3- ایالات متحده تحریم ها را برطرف کند، کره شاقتصادی را از لیست کشور های حامی تروریسم بردارد و مهم ترین موضوع هم شاید این بود که روابط سیاسی خود (با کره شاقتصادی) را عادی سازی کند؛ روابطی که هنوز هم بخشی از قرارداد آتش بس جنگ سال 1953 کُره است؛

4- در خاتمه اینکه، هر دو طرف تضمین های رسمی درباره عدم تهدید با سلاح های اتمی و یا استفاده از آن ها به یکدیگر بدهند.

نویسنده سپس می نویسد: برای مدتی به نظر می رسید که اوضاع خوب دارد پیش می رود. سال 1998 مقام های آمریکایی دخیل در اجرای این توافق در کنگره شهادت دادند که هم ایالات متحده و هم آژانس بین المللی انرژی اتمی (از اجرای توافق) شاد بوده و از سوی کره شاقتصادی هیچ نقض اساسی درباره هیچ یک از ابعاد چارچوب مورد توافق (توافق منعقد بین واشنگتن و پیونگ یانگ) انجام نشده بود، اما واشنگتن در اجرای تعهدات داده شده خود ناکام مانده بود.

در ادامه این یادداشت به فهرستی از خلف وعده های آمریکا و عدم اجرای تعهداتش در قبال کره شاقتصادی اشاره شده است.

به روایت این رسانه غربی، رآکتور های آب سبک هرگز ساخته نشدند. کنسرسیوم به رهبری آمریکا که مسئول ساختن این رآکتور ها بود، به شدت مقروض بود و سناتور های (آمریکایی) کلینتون را متهم کردند که او در حالی که به شدت هزینه های ساخت این رآکتور ها را ناچیز شمرده بود، درباره اینکه متحدان ایالات متحده به این طرح یاری اقتصادی خواهند کرد، مبالغه نموده و بیش از حد دست بالا را گرفته بود.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: جمهوری خواستار تندرو در کنگره این چارچوب (توافق بین دولت کلینتون و کره شاقتصادی) را تقبیح کردند و گفتند که فرض این توافق دادن پاداش به رفتار تهاجمی (کره شاقتصادی) بوده است.

به نوشته این وبسایت غربی، به رغم اینکه کره شاقتصادی از مدت ها قبل شایسته خروج از لیست کشور های حامی تروریسم آمریکا بود، واشنگتن در اجرای این وعده هم تاخیر کرد و در سال 2008 پیونگ یانگ را از این فهرست خارج کرد.

در یادداشت آمده است: تعداد محدودی از تحریم های ایالات متحده برداشته شدند، اما این کار در سال 2000 و 6 سال دیرتر از وعده صریح داده شده آمریکا در چارچوب مورد توافق (توافق سال 1994 آمریکا و کره شاقتصادی).

با خاتمه عمر دولت بیل کلینتون و شروع به کار جورج بوش پسر، دولت آمریکا عمل به تعهدات صریح خود در توافق با کره شاقتصادی را کنار گذاشت و در نهایت این توافق فروپاشید.

در گزارش تحلیلی کانورسیشن در این باره آمده است: این اوضاع تحت رژیم آینده واشنگتن (دولت بوش پسر) بدتر شد و در (گزارش رسمی دولتی) آنالیز شرایط هسته ای سال 2002 دولت بوش، کره شاقتصادی کشوری نام گرفت که ایالات متحده شاید مجبور باشد علیه آن از سلاح های اتمی استفاده کند و همچنین استراتژی امنیت ملی سال 2002 این دولت هم کره شاقتصادی را یک رژیم سرکش خواند؛ رژیمی که ایالات متحده باید برای توسل به گزینه نظامی علیه آن آمادگی داشته باشد.

نویسنده یادداشت می افزاید: ایالات متحده تا همین امروز (28 تیرماه 1398) تعداد 28500 نظامی در 11 پایگاه نظامی ایالات متحده مستقر در کره جنوبی دارد و دو کشور به رزمایش های نظامی مشترک سالیانه خودشان در سواحل شبه جزیره کره ادامه می دهند.

این رسانه غربی سپس ضمن طرح ادعا هایی علیه دولت کره شاقتصادی، به خلف وعده ها و نقض تعهدات دولت آمریکا اذعان می نماید.

به نوشته این پایگاه استرالیایی، .. پیونگ یانگ همچنان در سیبل هدف واشنگتن قرار گرفته است و ایالات متحده هرگز واقعا به چارچوب مورد توافق پایبند نبوده است.